Klub "Dialog" - Marcin Kydryński
14 września 2022, godz. 19.00
wstęp wolny
sala widowiskowa
Marcin Kydryński – radiowiec, wędrowiec, fotograf. Chwilami piosenkopisarz, producent płytowy, organizator koncertów i festiwali.
Przez ponad 30 lat współtworzył wizerunek radiowej Trójki, a jego audycja "Siesta" została wybrana jedną z najpopularniejszych w historii stacji. Odszedł w maju 2020, w geście protestu przeciwko przejęciu programu przez polityków.
Od lipca 2020 roku prowadzi autorską audycję "Pora Siesty" w Radiu Nowy Świat w godzinach 15-17.
Od 1992 roku podróżuje po Afryce. Swoje reportaże publikował w "National Geographic"; pierwszy autor i fotograf, jakiemu centrala w Waszyngtonie wydała okładkowy materiał w lokalnej edycji. Od 2010 roku prowadzi ekspedycje fotograficzne i warsztaty, głównie w krajach afrykańskich.
Napisał dziesiątki piosenek dla Anny Marii Jopek i wspólnie z nią wyprodukował kilkanaście płyt. Od 2011 roku prowadzi w Gdańsku Siesta Festival, a także serie koncertów SIESTA w drodze, które nawiązują do jego radiowych audycji.
Autor książek: "Upadek jest Formą Lotu: Metro Na Broadwayu" (1993), "Chwila Przed Zmierzchem" (1996), "Pod Słońce" (1999), "Biel. Notatki z Afryki" (2016). W 2013 roku National Geographic opublikował książkę-album "Lizbona. Muzyka Moich Ulic", w 2020 r. ukazała się książka pt. "Dal", efekt czteroletniej pracy nad zbiorem starych fotografii z afrykańskich kolonii.
Najnowsza książka "O Wschodzie" jest książką intymną, chwilami wręcz ostentacyjnie, dojmująco szczerą. Autor nazywa ją swoją duchową autobiografią. Wraca nie tylko na Wschód, ale i do świata dzieciństwa, pierwszych miłości, olśnień w sztuce i dramatu utraty najbliższych.
"W zimowe dni drugiego roku wielkiej choroby, nie ruszając się z domu, wróciłem na Wschód. Przez dwa miesiące, codziennie o wschodzie słońca siadałem nad moimi zdjęciami sprzed dwudziestu pięciu lat, przeglądałem dzienniki dawnych wypraw. Wracałem do książek o filozofii, kulturze i dziejach Dalekiego Wschodu. Powstało kilkadziesiąt wspomnień, refleksji, swoistych "oddechów przeszłości". Różnią się od siebie objętością, formą, stylem, z pewnością stopniem poczucia humoru (niektóre wydają się zabawne, inne wprost przeciwnie), tak jak różny bywał w tych dniach człowiek, który je spisywał. Stały się swoistą terapią, ale też nieuchronnie kroniką tęsknoty i lęku. Przede wszystkim zaś, jak bodaj wszystko, co piszę i fotografuję, próbą zatrzymania tego, co minione. Utrwalenia, co pojedyncze".
"Wierzę, że przywołana przy tej okazji osobista antologia myśli Wschodu przyniesie Państwu, w te i przyszłe niełatwe dni, pewne pocieszenie".
